Lieve familie en vrienden,

Safari! Na ruim acht weken hier is dat toch wel iets waar ik erg naar uitgekeken heb. Andere vrijwilligers waren al geweest en kwamen terug met ontzettend gave verhalen en foto’s, nou, dan begint het toch wel te kriebelen!

Donderdagochtend stond onze reisgids Dulla voor de deur met een leuk gepimpte safaribus om Margreeth, Annemarie en mij op te halen. We reden zo’n twee uur naar het safaripark Tsavo East en deden onderweg een gokje welk dier we als eerste zouden zien. Olifant, leeuw, giraffe…, maar het werd een schuchtere zebra. Tijdens deze eerste gamedrive (= ongeveer 3 uur durende rondrit door het park) zagen we meteen al iets gaafs. Achter ons busje stak er ineens een olifantenfamilie de weg over, ontzettend dichtbij! De uitdrukking ‘stampen als een olifant’ kan ik hierbij trouwens ontkrachten, want ondanks hun gewicht lopen olifanten zo goed als geruisloos.

Rond 14:00 was het tijd voor de lunch en bracht Dulla ons naar ons eerste verblijf. Dit was een luxe tentenkamp midden in het safaripark, dat grensde aan een waterpoel, waar wat grote maribu’s rustig aan het vissen waren. We dropten onze bagage en konden eventjes bijkomen van de reis. Om 16:00 stapten we weer in de safaribus en gingen voor de tweede gamedrive. Tijdens deze rit kwamen we voor het eerst oog in oog met drie leeuwinnen te staan. Hoewel, ‘oog in oog’ en ‘staan’ zijn niet helemaal de juiste woorden, want de dames lagen heerlijk te soezen in de schaduw, eentje op haar rug met een poot grappig omhoog gestoken. Met de ondergaande zon zagen we nog een hele boel olifanten en wat giraffes in de verte. Om een uur of 18:15 is het donker in Kenia, dus werden we teruggebracht voor het diner met aansluitend een gezellig kampvuur.

De volgende ochtend ging de wekker al vroeg, want Dulla verwachtte ons om 6:00 in de auto! Zonder ontbijt schoven we toch nog een beetje slaperig de bus in, maar al snel waren we klaarwakker, toen we op een ander leeuwenstel stuitten. Dit keer was er ook een mannetje bij, best zeldzaam volgens Dulla. Hij deed zelfs nog even zijn kop omhoog, zodat ik er precies een mooie foto van kon maken. Om 8:00 waren we terug voor het ontbijt en pakten we onze spullen om om 9:30 aan de tweede gamedrive te beginnen. Nu stonden er vooral veel impala‘s, hartebeests, waterbokken en wat giraffen in de verte op het menu.

Rond het middaguur kwamen we aan bij ons tweede verblijf op Lion Hill. Vroeger was dit inderdaad een heuvel waar de leeuwen zich terugtrokken, maar sinds de komst van verschillende resorts en lodges geven ze tegenwoordig de voorkeur aan een heuvel verder. Het uitzicht vanaf ons balkon was echt verbluffend mooi. We keken uit op een vallei, waar we meteen al een hele grote olifantenfamilie zagen sjokken richting een plasje water. Ook was er een heerlijk zwembad, eveneens met uitzicht op de vallei, waar we eventjes mochten relaxen, afkoelen en het stof en zweet van ons lichaam wassen. Jullie kunnen het je waarschijnlijk niet voorstellen (ik heb gehoord dat het bij jullie errrrug koud is), maar hier klotst het zweet onder je oksels rond het middaguur, als het zo’n 35 graden is hoor!

Na de lunch was het tijd voor de laatste gamedrive die dag, de meest spectaculaire als ik er eentje moet kiezen. Eerst stuitten we per ongeluk op een grote groep van negen leeuwen en daarna nog eens twee. Dit was volgens Dulla de groep die waarschijnlijk verantwoordelijk was voor de dode giraffe even verderop... Gevaarlijke meiden hoor! Vervolgens reden we een gebied in waar we nog niet eerder waren geweest. Over een weg met oranjerode aarde, omgeven door een grote, droge vlakte en met hoge bergen op de achtergrond, liep daar een eenzame olifant. Ook zagen we een babyzebraatje en twee giraffen van heel dichtbij. Zo gaaf! Moe en voldaan stortten we ons daarna op het diner. Een hoogtepuntjes van deze lodge was toch zeker ook wel de warme douche. Na meer dan acht weken eindelijk weer eens heerlijk onder een warme straal je haar wassen en dan tussen de schone lakens schuiven, mmmm.

Zaterdagochtend was onze laatste dag. We hadden nog één gamedrive in het vooruitzicht, maar die zou ‘pas’ om 7:00 beginnen. Van de vrijwilligers die ons voor waren gegaan op safari hadden we gehoord dat je vanaf het balkon heel goed de zonsopgang kon bekijken. Maar dan wel 5:30 de wekker zetten... Vooruit, zo’n kans krijgen we maar een keer, dachten we. Maar alsof half zes nog niet vroeg genoeg was, werd er om 5:00 ineens op de deur geklopt. “Good morning, hello, good morning!” Verdwaasd riepen we deze enthousiaste begroeting terug, nog niet begrijpend dat dit de ‘wake-up service’ van het hotel was, die eigenlijk voor de kamer naast ons was bedoeld… Nou ja, laten we het erop houden dat de zonsopgang prachtig was! De olifantentrompetter, de groep giraffen en de kleine serval cat die we zagen, maakten het helemaal af. Twee hoogtepunten uit de laatste gamedrive waren toch wel de leeuwenwelpjes en het babyolifantje dat Dulla 3-6 dagen oud schatte. Daarna was het helaas alweer tijd om naar huis te gaan. Nog een laatste zebra net voor de poort (toch leuk om daar ook mee af te sluiten) en we waren alweer op weg richting Akogo.

Als ik het zo teruglees, vind ik het maar een droog verhaal. Heel cliché, maar: jullie hadden er echt bij moeten zijn! Prachtig om zo de beesten en de natuur te zien, wat mij betreft op z’n mooist. Nu is het alweer bijna tijd om naar Nederland te gaan. Ergens nog even niet aan denken, aan de andere kant mis ik jullie ook wel steeds meer. Ik hoop binnenkort wat foto’s van de safari te uploaden en dan volgt er nog één blogje. Tot snel!

Groetjes,

Dianne